Παρόλα αυτά, τα βουνά παραμένουν στη θέση τους. Ωραία αγέρωχα και καταπράσινα. Λουσμένα στο φως το πρωί και το μεσημέρι και γεμάτα σκιές το απόγευμα.
Οι άνθρωποι συνεχίζουν να περπατούν στην παραλία,
-Πόσα τετραγωνικά ουρανό πρέπει να καταβροχθίσεις με τα μάτια, για να κοιμηθείς ήρεμος και ανάλαφρος το βράδυ;
Πόσα αστέρια πρέπει να αγναντέψεις για να καταφέρεις να ξεπεράσεις τον καταστροφικό καταρράχτη της ημέρας που απειλεί να σε εξαφανίσει;-
Πόση μουσική πρέπει ν ακούσεις για αντίδοτο στην τοξικότητα των λογής λογής σχολίων;
Πόσα ποιήματα πρέπει να διαβάσεις για να νοιώσεις ότι πάντα οι άνθρωποι περνούσαν ζόρια και άντεχαν;
συνεχίζουν και να ονειρεύονται επαναστάσεις, να τις σχεδιάζουν στο χαρτί -στο ψηφοδέλτιο-
να τις τραγουδούν στις πλατείες αναβιώνοντας στο νου, εικόνες και συγκεντρώσεις που έγιναν αλλού, με άλλους επαναστάτες,για άλλα θέματα,σε άλλους καιρούς.
Μαζεύουν ψήγματα ηρωισμού και αντίστασης και νοιώθουν καλά, για όλες τις επαναστάσεις που δεν έκαναν στην ώρα τους, απέναντι σε όσους τους ποδοπάτησαν, τους εξευτέλισαν, τους αδίκησαν;
Γιατί αλλιώς,
πώς να εξηγήσεις τα τριάντα τρία (33) κουτιά χυμό ντομάτας (μάλιστα, χυμό ντομάτας, που παράγεται στην Ελλάδα και ΔΕΝ θα εμφανίσει έλλειψη) και τα έξι (6)μπουκάλια του ενός λίτρου, γνωστού μαλακτικού (που όμως αντιστοιχεί σε 36 λίτρα! αφού όπως βροντοφωνάζει η σχετική διαφήμιση του εν λόγω προϊόντος, 1λίτρο = 6 λίτρα) στο καρότσι του σούπερ μάρκετ, αυτού που περιμένει να βγει η Ελλάδα από την Ευρώπη; Πόσο κόκκινη και πόσο βελούδινη, ονειρεύονται οι άνθρωποι αυτή την επανάσταση;
pikrakaiglyka 